زندگی نامه نورمن فاستر

نورمن فاستر ، در اول ماه ژوئن سال ۱۹۳۵ در شهر منچستر به دنیا آمد.

درسال ۱۹۵۳ پس از اتمام دوره متوسطه، به صورت نیمه وقت و به عنوان منشی در تالار شهر منچستر مشغول به کار شد. بعد به خدمت سربازی رفت و در حین خدمت در نیروی هوایی ، در زمینه مهندسی الکترونیک مهارت زیادی پیداکرد. و آشنای زیادی در مورد هواپیما پیدا کرد . سپس به علت علاقه به هواپیماهای گلایدر به یک خلبان ماهر و زبده تبدیل شد.
در سال ۱۹۵۵ پس از اتمام دوره خدمت سربازی ، در دفتر کار دو تن از معماران منچستر شروع به کار کرد .
در سال ۱۹۵۶ با ثبت نام در دانشگاه معماری منچستر ، شروع به فراگیری دروس معماری کرد. با این حال ، در این سال ها توانست مهارت های بسیار زیادی در زمینه ی فنون ترسیم و ارائه به دست آورد.
در سال ۱۹۵۹ یکی از ترسیم های نورمن فاستر به عنوان یک کار درسی ، موفق به دریافت مدال نقره ای RIBA گشت .
این معمار بزرگ در سال ۱۹۶۱ موفق به دریافت دیپلم معماری و مجوز طراحی شهری خود شد. بعد او موفق به دریافت ، مدال هیوود و مدال برنز انجمن معماران منچستر شد. علاوه بر این ، با قبولی در بورسیه ی تحصیلی انجمن ساختمان سازان ، به فلاوشیپ هنری نایل گشت. بعد از آن برای گذراندن دوره دو ساله ی تخصصی در دانشگاه ییل Yale University به آمریکا نقل مکان کرد. وی در آنجا تحت تاثیر افرادی همچون پل رادولف ، سرج چرمایف و وین سنت اسکالی قرار گرفت. در همین زمان با ریچارد راجرز ( که هم مانند خود او دانشجوی بورسیه بود ). و جیمز استرلینگ ( که برای مدتی در همان مدرسه تدریس می کرد ) ملاقات کرد.
نورمن فاستر مدرک فوق لیسانس معماری را با موفقیت درسال ۱۹۶۲ اخذ کرد. بعدنورمن فاستر گردش معماران را از سواحل شرقی ایالات متحده تا کالیفرنیا شروع کرد. و در این سفر او روند توسعه ی معماری مدرن را از فرانک لوید رایت تا چالز آیمز مورد بررسی و تحلیل قرارداد.
او پس از بازگشت به انگلستان در سال ۱۹۶۳ با همکاری ریچارد راجرز ، گروه طراحی را در لندن درست کرد. همکاران دیگر آنها در این گروه عبارت بودند از : سور راجرز ، همسر ریچارد راجرز. و جورجیا والتون که با راجرز در انجمن معماران لندن درس خونده بود. مدتی بعد ، وندی چیزمن ( فارغ التحصیل مدرسه معماری بارتلت دانشگاه لندن که بعدها همسر فاستر شد ) نیز به آنها پیوست. البته از همان آغاز ، عضویت جورجیا بالتون ( که دفتر اصلی او در هامپ استید بود ) حالتی ظاهری داشت و تاثیر چندانی بر رابطه آنها نداشت.
او در سال ۱۹۶۴ با وندی چیزمن ازدواج کرد که ثمره آن ، دو فرزند به نام های ” تی ” و ” کال ” بود.
نورمن فاستر در سال ۱۹۶۶ به عضویت انجمن معماران سلطنتی انگلستان در آمد.
‌ فاستر همراه با گروه ۴ (گروه طراحی) درسال ۱۹۶۷ ساختمانی را طراحی کرد که وی را به شهرت جهانی رساند. این ساختمان ، کارخانه رلیانس در سوئد بود. که آخرین بنای ساخته شده توسط این گروه می باشد. زیرا این گروه در همان سال منحل شد. بعد نورمن و وندی همسر فاستر با هدف ایجاد یک مرکز برای طراحی و تحقیقات در زمینه معماری. شرکت معماری فاستر و همکاران را تاسیس کردند. این دفتر در نزدیکی باغ کوونتز قرار داشت.
نورمن درسال ۱۹۶۸ حین طراحی پروژه تئاتر ساموئل بکت ، با ریچارد باکمینیستر فولر آشنا شد. که بعد ها تاثیر عمیقی در اندیشه و کارهای فاستر داشت. آشنایی ، سر آغازی بود برای دوستی و همکاری طولانی پر ثمری که تا زمان مرگ این استاد آمریکایی ( یعنی سال ۱۹۸۳ ) ادامه پیدا کرد.

در سال ۱۹۷۱ دفتر معماری فاستر و همکاران به طبقه همکف ساختمانی در خیابان فیتزروی ( که فقط چند صد متر از برج اداره پست فاصله داشت ) انتقال پیدا کرد. تجهیز و طراحی داخلی این دفتر ، بستری بود. برای بررسی و آزمایش مفاهیم و مصالحی که بعدها هسته اصلی فلسفه کاری نورمن فاستر را شکل می داد.

نورمن فاستر در سال ۱۹۷۴ به عنوان نایب انجمن معماری انتخاب شد. شرکت او که قبلا با یک شرکت نروژی به نام ” شرکت خطوط کشتی رانی فرداولسن ” همکاری می کرد. دفتری در اوسلو پایتخت کشور نروژ تاسیس کرد. ابتدا کارهایی برای این کار فرمای نروژی انجام می دادند. سپس با کارفرماهای دیگر در نقاط مختلف کشور شروع به همکاری کردند.
در سال ۱۹۷۵ ساخت دفترهای شرکت بیمه ویلیس ، فابروداماس در ایپسوویچ به اتمام رسید. و این پروژها ، شرکت نورمن فاستر را به شهرت جهانی رساند.
در سال ۱۹۷۸ ساخت مرکز های هنرهای تجسمی سانز بوری ، آغاز مرحله ی مهم و درخشانی در زندگی حرفه ای نورمن فاستر شد. که پروژه های ارزشمند زیادی را برای او و همکارانش به ارمغان آورد.
در سال ۱۹۷۹ شرکت بانکداری هنگ کنگ و شانگهای از او دعوت کردند. که به همراه ۶ شرکت بین الملی دیگر ، در مسابقه ای محدود با موضوع طراحی دفتر مرکزی این بانک شرکت کند. با انتخاب طرح فاست به عنوان طرح برگزیده ، اجرای این پروژه به شرکت نورمن فاستر واگذار شد.
فاستر در سال ۱۹۸۰ عضو انجمن معماران آمریکایی شد. علاوه بر این ، در همین سال دکترای افتخاری دانشگاه انجلیای شرقی به او اهدا شد. او در ۲۴ ژوئن نیز ، در مراسم اهدا مدال طلای سال ۱۹۸۰ به جیمز استرلین سخنرانی کرد.
او در سال ۱۹۸۱ با شرکت در مسابقه محدود طراحی ورزشگاه سرپوشیده فراکفورت آمین ، جایزه طرح برگزیده را دریافت کرد . در همان سال ، طرح او در یکی از برنامه های مستند معماری BBC پخش شد و مورد بررسی قرار گرفت .
در سال ۱۹۸۲ ، دفتر آنها به خیابان گریند پورتلند و در مجاورت دفتر های شرکت REBA نقل مکان کرد . همچنین به عنوان یکی از اعضای هیئت علمی دانشکده صنعتی هنر لندن برگزیده شد.
در سال ۱۹۸۳ نورمن فاستر بالاترین رتبه این حرفه را به دست آورد. و ” مدال طلای سلطنتی در” رشته معماری به او اهدا شد. این مدال ، جایزه بین الملی ارزشمندی است که در سال ۱۸۴۸ ، ملکه ویکتوریا برای پیشرفت معماری در نظر گرفته بود. در مراسم اهدا این جایزه ، با کمینیستر فولر سخنرانی کرد. نورمن فاستر در این سال عضو دانشگاه سلطنتی شد. پس از برگزاری یک مسابقه با شرکت گروه منتخب معماران ، از نورمن فاستر برای طراحی مرکزی جدید برای BBC در منطقه ی پورتلند دعوت به عمل آمد. این مرکز در مقابل کلیسای آل سولز اثر جان ناش قرار دارد.
در یک مسابقه که شورای شهر نایمز برای طراحی یک مدیاتک و مرکز هنرهای معاصر در آن شهر در سال ۱۹۸۴ برگزار کرد. طرح فاستر برنده ی این طرح شد. در همین سال اتحادیه ی بین المللی معماران ، جایزه آگوست پره را به نورمن فاستر تقدیم کرد.
۱۹۸۶ دانشگاه بت ، دکترای افتخاری علوم را به فاستر اعطا کرد. علاوه بر این ، وی در مراسم بازگشایی بنای یادبود اریک لیونز در RIBA سخنرانی کرد. در همین سال ، دو نمایشگاه مهم از کارهای او برگزار شد. یکی در انجمن معماران فرانسه در پاریس ( برگزار ی در ژانویه ) و دیگری در دانشگاه سلطنتی لندن ( بازگشایی در اکتبر ). فاستر جایزه موسسه طراحی ژاپن را به خود اختصاص داد. شرکت او در همین سال در مسابقه تغییر و بازسازی یک سایت ۴۸ هکتاری در منطقه کینگزکراس در لندن برنده شد.
این پروژه ، یکی از بزرگترین و وسیع ترین طرح شهر سازی در اروپا بود. و شامل تفکیک طیف وسیعی از عملکردهای مختلف می شد. از جمله این عملکردها ایستگاه تونل راه آهن متصل به پارک بزرگ بود که اطراف آن پر بود از ساختمانهای مسکونی و اداری. این طرح ها و پروژهای همچون چهارراه پاترنوستر ، آغاز مرحله جدیدی از اجرای طرح های در مقیاس شهری بود. در سال بعد ، این شرکت پروژه های شهری مختلف و زیادی برای شهرهای زیر طراحی و اجرا کرد از جمله این پروژه ها:

کمبریج ( ۱۹۸۹ ) ؛

نایمز، کانس و برلین ( ۱۹۹۰ ) ؛

گرینویچ ( ۱۹۹۱ ) ؛

روتردام ، لودن شید و یوکوهاما ( ۱۹۹۲ ) ؛

بافت تاریخی چارترس ، کورفو و لیسبون ( ۱۹۹۳ ) .

نورمن فاستر

این شرکت مشغول انجام پروژه ای برای تغییر شکل و بازسازی قسمت وسیعی از مرکز شهر بارسلونا شد. که مساحت سایت آن به بیش از ۲۲۰ هکتار می رسید.

ظرفیت بالای این شرکت درسال ۱۹۸۸ باعث شد که بتواند به مجموعه ی وسیعی از برنامه ها و پروژه های بزرگ پاسخگو باشد . یکی از این پروژه ها ، برج مخابرات بارسلون بود که به منظور آماده سازی شهر برای مسابقات المپیک در نظر گرفته شد. نمونه های دیگر این پروژه ها ، مترو شهر بیل بائو ، پل دره گذری در منطقه ی رنس در کشور فرانسه و ایستگاه زیرزمینی کاناری وارف در لندن ( ۱۹۹۱ ) بود.
سال ۱۹۸۹ مصادف بود با فوت زود هنگام وندی همسر نورمن فاستر که در آغازفعالیت حرفه ای نورمن همراه او بود و پس ازهمکاری در” گروه ۴ ” ، یکی از موسسان دفتر معماری فاستر و همکارانش بود .
سال ۱۹۹۰ سازمان حفاظت از محیط زیست انگلستان ،ساختمان فابر و داماس در ایپسوویچ و ساختمان شرکت بیمه ویلیس ، را جزء ساختمان های باارزش ( از نظر تاریخی ، معماری و سازگاری با محیط زیست ) قرار داد. و مدال معتمدین RIBA را به نورمن فاستر اهدا کرد. در این زمان ، دفتر معماری فاستر و همکاران ( که به دفتر معماری سر نورمن فاستر و همکاران تغییر نام داده بود. ) به ساختمان نوسازی در کیلومتر ۲۲ جاده ی هستار در نزدیکی رودخانه تیمز انتقال داده شد. در این دفتر جدید، تمام عملکرد های گوناگون مربوط به کارگاه ماکت سازی و مصالح ، بایگانی پرونده ها ، کتابخانه و آرشیو فیلم های ویدئویی و عکس ، همگی در این شرکت اجرا و جمع آوری می شد .

نورمن فاستر

▪ دانشگاه معماری فرانسه در سال ۱۹۹۱ ، به فاستر مدال افتخار اهدا کرد . در همین سال او چندین پروژه ی جدید و با ارزش را به اتمام رساند ؛ از جملهمرکز تلویزیونی آی تی ان ، فرودگاه استانزتد و نگارخانه های ساکلر که ملکه الیزابت دوم آنها را افتتاح کرد. و برج سده در توکیو که همه آنها علاوه بر دریافت جوایزی زیاد، مورد استقبال تمام جهان قرار گرفت . نورمن فاستر در مراسم افتتاحیه ساختمان کرسنت وینگ ، مرکز هنر های تجسمی سانزبوری نمایشگاهی بر پا کرد که حاصل ۶ سال فعالیت حرفه ای او را به نشان می داد. در نمایشگاه ۲ سالانه ی ونیز ، غرفه ی بریتانیا تعدادی از طرح های نورمن فاستر و پنج معمار دیگر انگلیسی را به نمایش گذاشت .
دانشگاه و موسسه ی هنر و ادبیات آمریکا در نیویورک ، جایزه یادبود آرنولد برونر را درسال ۱۹۹۲ به وی اهدا نمود . دانشگاه هامرساید به او دکترای افتخاری اعطا کرد. برپایی چندین نمایشگاه در شهرهای پاریس ، بوردوکس ، رنس و آرسن سنان ، بر ارزش و اعتبار فاستر در اروپا بسیارافزود و اورا فردی جهانی ساخت . در همین سال ، او در چندین مسابقه معماری برنده شد که مهمترین آنها عبارتند از :مجموعه تسهیلات المپیک در منچستر، فرودگاه جدید هنگ کنگ ، پارک مشاغل برلین و قسمت الحاقی آن به موزه ی ماقبل تاریخ در پرووانس .

آشنایی با معماران بزرگ

▪ وسعت زیاد پروژه ها و تعدد قراردادهای بین المللی باعث شد که این شرکت درسال ۱۹۹۳ ، دفتر هایی در شهر های برلین ، فرانکفورت ، هنگ کنگ ، نایمز و توکیو برپاکند . شرکت معماری سرنورمن فاستر و همکاران در آلمان ، در مسابقه طراحی پارلمان جدید برلین برنده شدند . از دیگر موفقیت های او در مسابقات معماری می توان به طرح موزه جنگ در هارتل پول و طرح مجموعه ی نمایشگاهی در لیسبون اشاره کرد .
پروژه ی مرکز هنرهای معاصر در شهر نایمز فرانسه افتتاح شد . این پروژه به دلیل مشکلاتی که برای برگزاری مسابقه سال ۱۹۸۳ بوجود آمد ، با مدتی تاخیر برگزار شد . ولی این مشکلات در ساخت مدرسه ی متوسطه شهر فرژو وجود نداشت . طراحی این مدرسه ، در سال ۱۹۹۱ به مسابقه گذاشته شد . انجمن معماران آمریکایی نیز ، در همین سال مدال طلای خود را به سر نورمن فاستر اهدا کرد.

نمونه ای از کارهای نورمن فاستر