معماری استادیوم المپیک مونیخ
- نام طرح:استادیوم المپیک مونیخ
- معمار:فرای اوتو و گانتر بنیش
- کشور:آلمان – شهر مونیخ
- سال ساخت :۱۹۶۹-۱۹۷۲
از ویژگی های معماری استادیوم المپیک مونیخ ،ساختاری با وزن سبک را به وجود می آورند که در آن تنش ها با استفاده از سیستم پشتیبانی و کابل برطرف می شوند. آنها قبل از استفاده از محاسبات ریاضی از رویه های برای تعیین شکل و رفتار سطح پوشش استفاده کردند.
پوسته سایبان از تعداد زیادی دکل یا همان نگه دارنده آویزان شده است که به خمیدگی های نمایشی و جلوه دهند سطح پوسته اجازه می دهد به صورت پویا در کل سایت نمایان گردند. و سایبان های بزرگ به صورت سریالی (کناربه کنار)با استفاده از شبکه های کابلی کوچک تر محکم شده اند که این کابل های کوچک به یک کابل فولادی بزرگ تر که در کل محدوده گسترش یافته اتصال داده شده است .و در انتهای هر کابل فولادی یک ستون بتونی قرارداده شده است.
علاوه بر این که پوسته کل ساختمانها را پوشش داده شده است، تعدادی از حجم ها نیز توسط سطح معلق پوشش داده می شود .به عنوان فضای قابل انعطاف برای سکوی تماشاچیان در طول بازیها یا مناسبت های مختلف استفاده می شوند .برای چنین فضای باوسعت زیاد، حداقل اجزای ساختاری برای تولید سطوح فراگیر متحرک که توسط اتصالات کششی مختلف ساخته شده اند کار می کند.که نتیجه آن یک شبکه موج دار به هم تنیده می باشد.
به عنوان سیستم پوشش استادیوم با ایجاد چشم انداز مصنوعی واین پوسته شروع به فشرده شدن می کند تا به انتهای استادیوم می رسد. تغییر چشمگیر در مقیاس پوسته ، درک چشم انداز شناور شناور مصنوعی را که از خاک شروعی می شود. وسپس شروع به افزایش می کند تا جلوه های از بازتاب کوه های سربه فلک کشیده آلپ را نشان داده و دوباره در آن طرف استادیوم می نشیند.
معماری استادیوم المپیک مونیخ
استادیوم المپیک که در پارک المپیک در شمال مونیخ واقع شده بود، محل برگزاری اصلی بازیهای سال ۱۹۷۲ در این شهر آلمان بود.
فرای اتو و گانتر بنیش که معمولا به عنوان معمار در زمینه ساخت بنا های کششی با پوشش کم وزن شناخته شده می باشند.این بار هم برای طراحی استادیوم المپیک مونیخ در سال ۱۹۷۲ همکاری کردند . البته قبلا چندین بار المپیک در آلمان برگزار شده بود ولی بیشتر تحت تاثیر جنگ جهانی دوم و آلمان شرقی و غربی قرار گرفته بود المپیک بعد در سال ۱۹۶۳ در برلین برگزار شد، فرای اتو و گانتر بنیش این دومعمار بازی های المپیک آلمان را به عنوان یک فرصت خوب برای عوض کردن چهره آلمان به عنوان کشوری جنگ زده از حال گذار به کشوری مدرن و پیشرفته نشان دهند.
هدف از ساخت استادیوم المپیک مونیخ
هدف آنها ساخت یک استادیوم برای به نمایش گذاشتن بازی های شاد و مفرح ، به عنوان پاسخ معمارانه برای تحت الشعاع قرار دادن استادیوم باعظمت و اقتدار گرای شهر برلین بود .اما آنها در استادیوم المپیک مونیخ در سال ۱۹۷۲ کارهای بیشتری ارائه دادند . فرای اتو و گانتر بنیشیک ساختمان کششی فراگیر را در ذهن داشتند که می توانست به طور پیوسته در محل جریان داشته باشد و فرازو نشیب های منظم و منحصر به فرد کوههای آلپ سویس را در ذهن انسان تداعی کند .
حاصل کار یک بنای معلق ابری شکل بود که انگار روی سایت شناور است .سطح کششی پیوسته که در تمام ساختمان های اصلی بازی های المپیک انشعاب گرفته است، به یک سیستم ساختاری درختی شاخه شاخه اتصال دارد. که باعث به وجود آمدن حجم های در سر تا سر سایت می شود .
چشم انداز استادیوم المپیک مونیخ
علاوه بر چشم انداز های زیبای بنا، پنل های شیشه ای اکریلیکی که روی پوسته کششی گسترانیده شده اند رابطه ای را بین محتوا و جلوهای از بازتاب نور را که در معرض آن قرار می گیرد به وجود می آورد .
حاشیه های اکریلیک در نور خورشید خاموش و روش می شوند. و باعث باز گرداندن رنگ آسمان و چشم انداز زیبای محیط می شوند . زمانی که روشن می شوند ، پوسته معلق همانند یک شکل ابری به نظر می آید. که در بالای سایت به نگارای به یاد ماندنی تبدیل می شود .با توجه به محاسبات دقیق فرای اوتو و گانتر بنیش تمام سیستم ساختاری و پوسته ای خارج از سایت ساخته درست شده اند.
دقت بالای محاسبات این سازه باعث شد که استادیوم المپیک مونیخ به یکی از نو آورانه ترین و پیچیده ترین سیستم های ساختاری دنیا که منحصرا بر پای کشش کار کرده است تبدیل بشود. حتی پس از گذشت بیش از ۴۵ سال از ساخت این سازه، این بنای کششی چادر مانند هم اکنون نیز ساختار آن همانند سال ۱۹۷۲ به نظر می آید و خط ها ، شکل ، ساختار و هیبت معماری آن هنوز به همان شکل اول می باشد.
